Vrijdag 30 juni was het zover. Het vijfde jeugdkamp van de afdeling badminton ging van start. Iedereen werd tussen 18:45 en 19:00 uur verwacht op de parkeerplaats van WSV, maar onze jeugdleden weten dat we niet van laatkomers houden en om 18:45 uur was ook werkelijk iedereen al aanwezig. De tassen met bagage werden in de door Arthur geregelde bus gedaan en alleen het broodnodige voor de fietstocht werd door de deelnemers zelf meegenomen. De weersverwachting voor het weekend was erg slecht. Vooral zaterdag zou het de hele dag gaan regenen volgens de voorspelling en ook vrijdagavond werden er buien verwacht. Maar ondanks dat zagen we alleen maar vrolijke onbezorgde en (op dat moment nog) onvermoeibare deelnemers. Ook de vaste begeleiders, Wilma, Jan en Roy waren vrolijk en onbezorgd, want dit jaar moesten Jasmijn en Warner als opdracht voor school de activiteiten tijdens het kamp verzinnen en begeleiden.

Zoals we inmiddels gewend zijn, begon het kamp met zijn activiteiten gelijk op de parkeerplaats. Er zouden 18 jeugdleden meegaan, maar helaas was Romy ziek. Anouk had eerst een feest en werd met de auto gebracht, dus er werden vier groepjes van vier personen gevormd door de deelnemers en per groepje werd een aantal foto’s meegegeven. De opdracht was simpel: Fiets steeds naar de volgende foto op je papier en uiteindelijk kom je op de eindbestemming aan. Er was echter voor de begeleiders wel een praktisch probleempje, want we konden pas om 20:15 uur terecht in Pigika, het scoutinggebouw in Twello. Het probleem was natuurlijk snel opgelost door de deelnemers aan de hand van de foto’s over Wilp en de Worp te laten fietsen, waardoor de tocht iets langer duurde dan eigenlijk nodig was.

De voorspelde regen was gelukkig uitgebleven en na aankomst in Twello werd de slaapzaal ingericht en gezellig aangekleed. Voor de deelnemers was er een momentje van rust. Even gezellig kletsen, een spelletje doen en bijkomen van de fietstocht. Maar er stond natuurlijk wel een nachtspel op de planning. Twello heeft een klein stukje bos dat op ongeveer 20 minuten lopen van onze locatie ligt. De wandelschoenen gingen aan om half 11 zodat we om 11 uur in een donker bos konden beginnen aan ons eerste spel. Ook hier was de opdracht vrij simpel: Zoek 6 verstopte personen in dit donkere bos. Jeroen Huis in ’t Veld (de vader van Julian) en Ròbin van Engelen waren voor dit spel naar Twello gekomen om te assisteren. Wanneer je als groepje iemand gevonden had kreeg je een kaartje mee met daarop een cijfer. Het eerste groepje dat iemand vond, kreeg de 6, het tweede groepje de 5, enzovoort. Uiteindelijk kon je de punten bij elkaar optellen en ging het er om dat je de meeste punten had. Leuk detail: Als Luuk zijn kaartje met de 6 punten van Roy niet was kwijtgeraakt, dan had zijn groepje gewonnen!!

Na het nachtspel keerden we terug naar Pigika. De vieze schoenen bleven voor in de hal staan en de overige kleding werd vervangen door de kleding voor de nacht. Hoewel je je kunt afvragen waarom sommige personen nachtkleding aan doen als ze toch niet gaan slapen. Iedereen bleef nog even “hangen” en napraten, en er kwamen wat spellen tevoorschijn. Tijdens de spellen vielen er van sommige deelnemers al wat oogjes dicht en steeds meer mensen gingen naar bed. Maar zoals het hoort tijdens een kamp, zijn er ook een paar personen de hele nacht aan het rondspoken geweest.

’s Morgens was bijna iedereen al weer ruim voor het ontbijt wakker. Alleen Myra en Merith moesten echt even flink wakker geschud worden. Tijdens het ontbijt konden gelijk de lunchpakketjes gemaakt worden, want voor de eerste activiteit deze dag moesten we op de fiets naar Deventer. Gelukkig zaten de weerkundigen er weer naast. In Twello miezerde het een heel klein beetje, maar in Deventer was het droog. Dit was ook een vereiste, want we zijn met z’n allen buiten gaan lasergamen. Er werden vier teams gevormd die het in het bos tegen elkaar zouden opnemen. Als ware Rambo’s met een hoedje en een lasergun ging iedereen het bos in om tegen elkaar te strijden, de één nog fanatieker dan de ander! Daarna mochten we allemaal nog even met een paintball-geweer voor volwassenen (de verfkogels komen daar met 240 km/u uit) op een pop schieten. Daar bleek dat we niet alleen goede badmintonners, maar ook allemaal goede schutters in de groep hadden. Na het lasergamen stapten we weer op de fiets terug naar Twello.

Na een korte rustpauze stond de volgende activiteit al weer op de planning. Debbie van de Vosse was intussen opgehaald uit Apeldoorn, want zij zou ons helpen bij deze activiteit waarbij de deelnemers grondstoffen moesten verkopen. Ook Joris en Luuk werden ingezet als handelaar. Verspreid over Twello waren deze handelaren te vinden. De deelnemers kregen grondstoffen mee. Bij een handelaar aangekomen konden ze de grondstoffen ruilen voor geld. Maar de ene handelaar bood meer dan de andere handelaar dezelfde grondstof. Het was uiteindelijk de bedoeling om zoveel mogelijk geld te verdienen.

Na de middagactiviteit was het tijd voor het avondeten. De laatste jaren kwam dan altijd de barbecue tevoorschijn, maar dit jaar hadden we wat anders verzonnen. Iedereen mocht zijn of haar eigen eten klaarmaken op de meegenomen (of nog even snel opgehaalde) gourmetstellen. Om stank in het gebouw te voorkomen werd er besloten om buiten te gaan eten. Maar buiten was het inmiddels wat gaan waaien. Iedereen had natuurlijk een jas of dikke trui bij zich, maar de wind was zo sterk dat de warmte van de gourmetstellen werd weggeblazen waardoor uiteindelijk maar op 1 plaat het vlees snel klaargemaakt kon worden. Dat was een beetje jammer, maar uiteindelijk was het wel heel gezellig om samen met het eten bezig te zijn. Anne bleek een ware kip-freak en heeft heel wat stukjes kipfilet voor haarzelf gebraden. Traditiegetrouw hebben Peter Nanninga (de afdelingsvoorzitter) en zijn vrouw Maria ook dit jaar weer lekker met ons mee getafeld.

Na het eten was er weer wat ruimte voor vrije tijd. We moesten immers wachten totdat het donker werd om aan het avondspel te beginnen. Hoewel iedereen moe was van de fietstocht naar Deventer deze ochtend en de flinke wandeling door Twello ’s middags moesten we toch weer naar het bos wandelen. Bij het avondspel moesten er namelijk elastiekjes gesmokkeld worden van punt A naar punt B en andersom. Op zich lijkt dat simpel, maar het wordt natuurlijk wat lastiger als er twee mensen in het bos rondlopen en de elastiekjes van je af kunnen pakken. En vaak is het afpakken nog niet zo erg, maar vooral de schrikreactie als één van deze personen uit de bosjes springt. En dan met name het “sneeuwbaleffect” hiervan. Quinten blijkt namelijk op zo’n moment erg hoog te kunnen springen. En daarvan schikt Menno dan weer enorm!

Na het nachtspel kwamen we weer terug bij Pigika. Een paar deelnemers waren zo moe dat ze er voor kozen om gelijk te gaan slapen. Maar er kwamen natuurlijk ook weer wat spelletjes op tafel. Roy was door Anne en Mabel uitgenodigd om het spel te spelen dat ze ’s middags zelf gemaakt hadden, het Maam-spel. Dit nu al legendarische spel is een soort van ganzenbord, maar dan met allerlei vreemde opdrachten. Roy stapte vaak in een drol en moest dan een beurt overslaan, maar hij kwam ook vaak op het maam-vakje waardoor hij in een ballonnetje moest knijpen. Andere opdrachten waren bijvoorbeeld verplicht naar de jongens- en of meisjes-wc!! Binnen enkele minuten stond iedereen om tafel dit spel te bewonderen en na de overwinning van Mabel moesten er zelfs twee extra pionnetjes gemaakt worden omdat iedereen mee wilde spelen!

Uiteindelijk bleek de zaterdag toch zeer vermoeiend te zijn geweest en al om kwart voor drie in de nacht lag iedereen in bed. Sterker nog, om half negen ’s morgens lag iedereen nog steeds te slapen. Dus het was weer tijd om een andere traditie voort te zetten. Roy weet namelijk altijd wel wat pannendeksels te vinden. Die maakten overigens dit jaar zoveel lawaai dat Roy die toch al wel een half uur wakker was er zelf van schrok. Logisch dus dat een paar deelnemers binnen een oogwenk rechtop op hun luchtbed zaten. Voordeel van deze manier van wekken is dat binnen een kwartier iedereen met slaperige oogjes aan het ontbijt zat. Dat moest overigens ook wel, want om half elf stond Arthur al weer voor de deur om alle bagage op te halen.

Tot slot zijn we weer op de fiets naar Deventer gestapt, want daar stond nog een bezoek aan de Scheg op de planning. Lekker met z’n allen van de glijbaan of de wildwaterbaan, de vermoeide oogjes waren voor even weer verruild voor enthousiaste gezichten. Niet alleen het zwembad was een succes, maar ook het overdekte speelparadijs waar enkele luchtkussen-stormbanen stonden bleek erg leuk te zijn. Vooral het levend tafelvoetbalspel was erg grappig. Met twee of drie personen vastgebonden aan een lange stok alsof we zelf de tafelvoetbalpoppetjes waren betekende dus dat als één persoon aan de stok naar links ging, de andere personen automatisch meegetrokken werden. Erg leuk, maar ook weer intensief, dus tot slot nog weer even lekker afkoelen in het water van het zwembad. Om iets over drie uur zaten we weer op de fiets voor de laatste tocht van het weekend, namelijk terug naar WSV. Daar aangekomen stonden de ouders te wachten op hun kinderen. Natuurlijk benieuwd naar hun enthousiaste verhalen. Die zullen er ongetwijfeld geweest zijn, maar kijkend naar de ogen en lichaamshouding van de kinderen begrepen de ouders dat ze deze verhalen waarschijnlijk pas zouden horen nadat er een paar uur geslapen was.

Deelnemers dit jaar waren: Quinten van Amstel, Eline en Menno Diks, Lars Disberg, Joris van Engelen, Jasmijn Fasen, Elin de Groot, Luuk Haverlag, Amber Hoogeveen, Julian Huis in ’t Veld, Anne Lugtenburg, Marée en Renske Methorst, Anouk Poppe, Myra Posthumus, Merith Raadschelders en Mabel Rab.

Wij, de begeleiders, Jasmijn Wolffensperger, Warner Jens, Wilma Quak, Jan Ilbrink en Roy Niekamp, hopen dat iedereen het naar zijn of haar zin heeft gehad dit weekend. Wij hebben in ieder geval weer genoten van jullie aanwezigheid en enthousiasme en wensen iedereen een fijne zomervakantie toe.

auteur: Roy Niekamp